Κάτω απ' τα γεφύρια

Κάτω απ’ τα γεφύρια σαν βραδιάζει,

πέφτει ένας αλήτης και πλαγιάζει,

[από τη ζωή, ζωή κυνηγημένος,

μέσα στα κουρέ-, κουρέλια του χωμένος.]]

Ζούσε μέσα σε πλούτη και παλάτια,

μα τον ξεγελάσανε δυο μάτια,

[πήρε τον κατήφορο μοιραία

κι έχει την κατά-, κατάντια του παρέα.]]

Κάτω απ’ τα γεφύρια σαν κοιμάται,

μιαν αγάπη πάντοτε θυμάται,

[το γλυκό και ψεύτικο φιλί της

κι όλο σιγοκλαίει, κλαίει ο αλήτης.]] |