Μες στο κρεββάτι άρρωστη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Μες το κρεβάτι άρρωστη Χλωμή και μαραμένη Π’ όλους τριγύρω τους κοιτάει Σαν παραπονεμένη. Είν...)
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Μες το κρεβάτι άρρωστη
Μες το κρεβάτι άρρωστη<br />
Χλωμή και μαραμένη
Χλωμή και μαραμένη<br />
Π’ όλους τριγύρω τους κοιτάει
Π’ όλους τριγύρω τους κοιτάει<br />
Σαν παραπονεμένη.
Σαν παραπονεμένη.<br />


Είναι η αρρώστια της βαριά
Κι ελπίδα πια δε μένει
Το ντέρτι που την τυραννάει
Στον τάφο την πηγαίνει.


Απ’ τα θολά τα μάτια της
Είναι η αρρώστια της βαριά<br />
Δυο δάκρυα κυλούνε
Κι ελπίδα πια δε μένει<br />
Την καίνε, την φλογίζουνε,
Το ντέρτι που την τυραννάει<br />
Το στήθος της τρυπούνε.
Στον τάφο την πηγαίνει.<br />


Με την ψυχή στο στόμα της
Τη μάνα της κοιτάει
Κι απ’ τον φτωχό πατέρα της
Συγχώρεση ζητάει.


Πατέρα, μάνα κι αδερφή
Απ’ τα θολά τα μάτια της<br />
Μην κλαίτε και πονάτε
Δυο δάκρυα κυλούνε<br />
Εγώ μονάχα έφταιξα
Την καίνε, την φλογίζουνε,<br />
Και να με συγχωράτε.
Το στήθος της τρυπούνε.<br />


Ναι, έφταιξα π’ αγάπησα
 
Με όλη την ψυχή μου,
Με την ψυχή στο στόμα της<br />
Εκείνον που μου ζήλεψε
Τη μάνα της κοιτάει<br />
Μονάχα το κορμί μου.
Κι απ’ τον φτωχό πατέρα της<br />
Συγχώρεση ζητάει.<br />
 
 
Πατέρα, μάνα κι αδερφή<br />
Μην κλαίτε και πονάτε<br />
Εγώ μονάχα έφταιξα<br />
Και να με συγχωράτε.<br />
 
 
Ναι, έφταιξα π’ αγάπησα<br />
Με όλη την ψυχή μου,<br />
Εκείνον που μου ζήλεψε<br />
Μονάχα το κορμί μου.<br />

Τελευταία αναθεώρηση της 10:32, 28 Απριλίου 2016

Μες το κρεβάτι άρρωστη
Χλωμή και μαραμένη
Π’ όλους τριγύρω τους κοιτάει
Σαν παραπονεμένη.


Είναι η αρρώστια της βαριά
Κι ελπίδα πια δε μένει
Το ντέρτι που την τυραννάει
Στον τάφο την πηγαίνει.


Απ’ τα θολά τα μάτια της
Δυο δάκρυα κυλούνε
Την καίνε, την φλογίζουνε,
Το στήθος της τρυπούνε.


Με την ψυχή στο στόμα της
Τη μάνα της κοιτάει
Κι απ’ τον φτωχό πατέρα της
Συγχώρεση ζητάει.


Πατέρα, μάνα κι αδερφή
Μην κλαίτε και πονάτε
Εγώ μονάχα έφταιξα
Και να με συγχωράτε.


Ναι, έφταιξα π’ αγάπησα
Με όλη την ψυχή μου,
Εκείνον που μου ζήλεψε
Μονάχα το κορμί μου.