λαϊκοί δρόμοι

Οι δρόμοι που χρησιμοποιούνται στη λαϊκή μουσική και πιο συγκεκριμένα στο ρεμπέτικο δεν υποστηρίζονται από συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο. Οι προσπάθειες για τη δημιουργία του θεωρητικού πλαισίου γίνονται τα τελευταία χρόνια. Παρ΄όλα αυτά επικρατεί γενικότερα μια σύγχυση γυρω από αυτο το ζήτημα. Ένα βασικό χαρακτηριστικό των δρόμων αυτών είναι οτι βασίζονται στην τροπική θεωρία των maqam. Στη δυτική μουσική, η κλίμακα είναι μονάχα μια ακολουθία φθόγγων (νοτών). Αντίθετα, στην ανατολική μουσική θεωρία, τα maqam δεν χαρακτηρίζονται μόνο από μια ακολουθία φθόγγων, αλλά από πολλά επιμέρους χαρακτηριστικά όπως οι έλξεις (συγκεκριμένοι φθόγγοι που έλκουν τους γείτονες φθόγγους), με συγκεκριμένες κινήσεις και συγκεκριμένους τρόπους μεταπήδησης από το ένα maqam στο άλλο. Αυτά ισχύουν και σε γενικές γραμμές και στους δρόμους της λαϊκής μουσικής.

Οι λαϊκοί δρόμοι και οι κλίμακες

Οι δρόμοι αποτελούνται από μικρότερες υπομονάδες ακολουθιών φθόγγων που ονομάζονται τρίχορδα, τετράχορδα και πεντάχορδα. Οι διάφοροι συνδυασμοί τετραχόρδων ή πενταχόρδων, δημιουργούν τους δρόμους.

Οι κλίμακες είναι οι εξής:

• Ματζόρε
• Φυσική μινόρε
• Αρμονική μινόρε

Οι δρόμοι είναι οι εξής:

• Ραστ
• Χιτζάζ
• Χιτζασκιάρ ή Χιτζασκάρ
• Πειραιώτικος
• Σεγκιά(χ)
• Χουζάμ
• Νικρίζ
• Ουσάκ
• Καρσιγιάρ ή Καρσιγάρ ή Κατσιγάρ ή Κιουρντί
• Νιαβέντ
• Σαμπά(χ)

Αξίζει να σημειωθεί για τα παραπάνω δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία απόψεων, επειδή όπως προαναφέρεται, δεν υπάρχει ένα ενιαίο θεωρητικό σύστημα για την ελληνική μουσική. Ορισμένοι μουσικοί ενδέχεται να χρησιμοποιούν άλλες ονομασίες ή μια ονομασία να έχει διαφορετικές έννοιες μεταξύ των μουσικών.

Πηγές

• Δημήτρης Μυστακίδης, Φάκελος σημειώσεων για τη λαϊκή κιθάρα, Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, Σχολή Μουσικής Τεχνολογίας, ΤΕΙ Ηπείρου, 2004