Στο ράφι μείνανε πολλές

Αφού το ξέρεις, πως παιδί είμαι τζιμάνι,

δεν τις μασάω τις κουτές σου μηχανές,

[γιατί μεγάλωσα μεσ’ στο Πασαλιμάνι

και δεν σηκώνω απο γκρίνιες και φωνές.]x2

Ο έρως πείσματα δε θέλει, να το ξέρεις,

στο ράφι μείναν σαν και σένανε πολλές,

[σ’έχω μισήσει, σου το λέω, να το ξέρεις,

θα με θυμάσαι, θα υποφέρεις και θα κλαις.]x2

Μάθε, πως ήθελα, απο καιρό να στρίψω

και ήρθ’ η ώρα κι η στιγμή να σου το πω,

[δεν το βαστάω, θα στο πω, δε θα (σ)το κρύψω,

και δε σε θέλω, έπαψα να σ’αγαπώ.]x2 |