Η κατάρα της μάγισσας

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι

ξεμυάλισε της μάγισσας την κόρη

κι αφού τη γλέντησε, αγκάλιασε μιαν άλλη

κι η μάνα της κατάρα του 'δωσε μεγάλη.

"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,

καταραμένος να 'σαι όσο ζεις."

Παντού η κατάρα αυτή τον κυνηγάει

και στη ζωή του όποια αγαπάει

την βρίσκει μ' άλλον και τον καίει η λαχτάρα,

της μάγισσας έχει αληθεύσει η κατάρα.

"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,

καταραμένος να 'σαι όσο ζεις."

Η ζήλια πια τα μάτια του θολώνει,

την άπιστη αγάπη του σκοτώνει

και μεσ' στη φυλακή κλεισμένος συλλογιέται

της μάγισσας πως η κατάρα εκδικιέται.

"Ποτέ αγάπη εσύ να μη χαρείς,

καταραμένος να 'σαι όσο ζεις."