Η στενοχώρια

Μια στενοχώρια που έχω απόψε,

άπ' την καρδιά μου βγαίνει καπνός.

Τα δάκρυα μου πως να τα κόψω,

σε σένα τρέχει ο λογισμός.

Αχ, θα με φάει η στενοχώρια,

που' μαστε χώρια, που ζούμε χώρια.

Γιατί σε παίρνουν από κοντά μου

και κομματιάζονται δυο καρδιές

και κάνουν λύπη κάθε χαρά μου,

χωρίς να φταίω, χωρίς να φταις.

Αχ, θα με φάει η στενοχώρια ,

που' μαστε χώρια, που ζούμε χώρια.

Πως θα μπορέσω να συνηθίσω,

σ' αυτήν τη μαύρη τη μοναξιά,

που θα ξανάβρω σ' αυτό τον κόσμο,

σαν τη δική σου χρυσή καρδιά.

Αχ, θα με φάει η στενοχώρια,

που' μαστε χώρια, που ζούμε χώρια.