Το σπίτι εμειν’ ορφανό

Εχτές αργά το δειλινό,

το σπίτι έμεινε ορφανό.

Εμάζεψες τα ρούχα σου

κι έφυγες μάνι - μάνι,

να βρεις αλλού λιμάνι.

Καρδιά δεν είχες και ψυχή,

το δάκρυ μου έτρεχε βροχή.

Στο σπίτι γύρισα αργά,

και ήταν όλα σκοτεινά.

Την πόρτα όταν χτύπησα

δεν ήρθες να μ' ανοίξεις,

αγάπη να μου δείξεις.

Κι ένιωσα πρώτη μου φορά,

την πιο μεγάλη συμφορά.

Εχτές αργά το δειλινό,

το σπίτι έμεινε ορφανό.

Εμάζεψες τα ρούχα σου,

κι όλα τα πράγματα σου,

πως βάσταξε η καρδιά σου.

Η νύχτα απλώθηκε βαριά,

και που θα βρω παρηγοριά.