Αντιλαλούνε τα βουνά

Αντιλαλούνε τα βουνά,

σαν κλαίω εγώ τα δειλινά,

περνούν οι ώρες θλιβερές σ' ένα παλίο ρολόϊ,

κι εγώ τους αναστεναγμούς τους παίζω κομπολόϊ.

Αντιλαλούνε τα βουνά,

σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.

Εμπάφιασα απ' τα ντέρτια μου,

κι απ' τα πολλά σεκλέτια μου,

κουράγιο είχα στη ζωή, μα τώρα που σε χάνω,

θα είναι προτιμότερο για μένα να πεθάνω.

Αντιλαλούνε τα βουνά,

σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.

Μουγκρίζω απ' τις λαβωματίες,

κι απ' τις δικές σου μαχαιρίες,

λαβωματιές με γέμισες και μ' έφαγαν οι πόνοι,

και στη φωτιά που μ' έριξες τίποτα δεν με σώνει.

Αντιλαλούνε τα βουνά,

σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.