Άν ήμουν άντρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
bill1961 (συζήτηση) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
==Στίχοι== | ==Στίχοι== | ||
Αν ήμουν άντρας θα 'καιγα Πειραία και | Αν ήμουν άντρας θα 'καιγα Πειραία και Αρήνα | ||
και Βάγγο ας με λέγανε κι ας μη με λέγαν Ντίνα (x2) | |||
και Βάγγο ας με λέγανε κι ας μη με λέγαν Ντίνα (x2) | |||
Θα είχα γυναίκες γκόμενες, την εβδομάδα δέκα | |||
μα βλαστημώ τη μάνα μου, που μ' έκανε γυναίκα. (x2) | |||
Θα είχα γυναίκες γκόμενες, την εβδομάδα δέκα | |||
Πάντα θε να φερνόμουνα σα φίνι κουτσαβάκι | |||
στο χέρι μου θα κράταγα με φούντα μπεγλεράκι. (x2) | μα βλαστημώ τη μάνα μου, που μ' έκανε γυναίκα. (x2) | ||
Και θα γυρνούσα με ταξί Πειραία και Αθήνα | |||
στις μπύρες και στα καμπαρέ να την περνάω φίνα. (x2) | Πάντα θε να φερνόμουνα σα φίνι κουτσαβάκι | ||
Αχ, βρε ντουνιά σε βλατημώ, γιατ' είμ' αδικημένη | στο χέρι μου θα κράταγα με φούντα μπεγλεράκι. (x2) | ||
για της γυναίκας την καρδιά δεν είμαι γεννημένη. (x2) | |||
Και θα γυρνούσα με ταξί Πειραία και Αθήνα | |||
στις μπύρες και στα καμπαρέ να την περνάω φίνα. (x2) | |||
Αχ, βρε ντουνιά σε βλατημώ, γιατ' είμ' αδικημένη | |||
για της γυναίκας την καρδιά δεν είμαι γεννημένη. (x2) | |||
==Σχόλια== | ==Σχόλια== | ||
Με αυτό το τραγούδι πρωτοεμφανίζεται στα 1933 στη δισκογραφία ο Βαγγέλης Παπάζογλου (αν και στην ετικέττα του δίσκου αναφέρεται | Με αυτό το τραγούδι πρωτοεμφανίζεται στα 1933 στη δισκογραφία ο Βαγγέλης Παπάζογλου (αν και στην ετικέττα του δίσκου αναφέρεται ως Ν. Παπάζογλου). Πρόκειται για τραγούδι-πρόκληση για τα πουριτανικά ήθη της εποχής του, λόγω των σαφών υπαινιγμών του στη γυναικεία ομοφυλοφιλία. | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970
Γρήγορο χασάπικο.
Δίσκος Odeon GA 1765 του 1933 με την Κατίνα Χωματιανού. Ορχήστρα με βιολί, κιθάρα και ούτι.
Στίχοι
Αν ήμουν άντρας θα 'καιγα Πειραία και Αρήνα
και Βάγγο ας με λέγανε κι ας μη με λέγαν Ντίνα (x2)
Θα είχα γυναίκες γκόμενες, την εβδομάδα δέκα
μα βλαστημώ τη μάνα μου, που μ' έκανε γυναίκα. (x2)
Πάντα θε να φερνόμουνα σα φίνι κουτσαβάκι
στο χέρι μου θα κράταγα με φούντα μπεγλεράκι. (x2)
Και θα γυρνούσα με ταξί Πειραία και Αθήνα
στις μπύρες και στα καμπαρέ να την περνάω φίνα. (x2)
Αχ, βρε ντουνιά σε βλατημώ, γιατ' είμ' αδικημένη
για της γυναίκας την καρδιά δεν είμαι γεννημένη. (x2)
Σχόλια
Με αυτό το τραγούδι πρωτοεμφανίζεται στα 1933 στη δισκογραφία ο Βαγγέλης Παπάζογλου (αν και στην ετικέττα του δίσκου αναφέρεται ως Ν. Παπάζογλου). Πρόκειται για τραγούδι-πρόκληση για τα πουριτανικά ήθη της εποχής του, λόγω των σαφών υπαινιγμών του στη γυναικεία ομοφυλοφιλία.