Μπεκρής (Αντ. Νταλγκάς)

Μπεκρή και μόρτη μ' έκαμαν

αυτά τα πείσματά σου

και μεθυσμένος να γυρνώ

πάντα στη γειτονιά σου.

Μα εσύ ούτε γυρνάς να ειδείς

πως έχω κατηντήσει

[για να σου πω τον πόνο μου

η φλόγα μου να σβήσει] χ2

Να σ' απολαύσω δεν μπορώ

δεν ξέρω τι να κάμω

λυπήσουμε μικρούλα μου

μη θέλεις να πεθάνω.

Άλλαξε πια τη γνώμη σου

και τη σκληρή καρδιά σου

[και άφησέ με να ριχτώ

μέσα στην αγκαλιά σου] χ2

Όπα γεια σου μπεκρή. |