Συζήτηση:Άπονη σκληρή γυναίκα

Άπονη σκληρή γυναίκα,

μου ‘φαγες τα νιάτα μου

[και στους δρόμους πεταμένα,

άπονη σκληρή για σένα,

είναι τα κομάτια μου.]x2

Πάντα σου ‘κανα τα κέφια

κι όλα τα χατήρια

[κι όμως ρέστο με αφήνεις

και με άλλους πας και πίνεις

τώρα τα ποτήρια σου.]x2

Τα καλύτερά μου χρόνια

κι ένα σπίτι δίπατο,

[μεσ’ στα χέρια τα δικά σου,

απο τη σκληρότητά σου

πήγανε περίπατο.]x2