Τσαχπίνα (του Σκαρβέλη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(Νέα σελίδα: Μια τσαχπίνα παχουλή κι αφράτη, με νάζια και με μαργιολιές γεμάτη, ρίχνει φλόγα η ματιά της, καί...)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{αποσαφήνιση επιμέρους|το τραγούδι «'''Τσαχπίνα'''» ή «'''Η τσαχπίνα'''» του συνθέτη [[Κώστας Σκαρβέλης|Κώστα Σκαρβέλη]]|άλλα τραγούδια με τον τίτλο «Τσαχπίνα» ή παραπλήσιο|το λήμμα [[Τσαχπίνα]]}}
Το τραγούδι «Τσαχπίνα» ή «Τσαχπίνα μου» του συνθέτη [[Κώστας Σκαρβέλης|Κώστα Σκαρβέλη]] είναι γνωστό από τις παρακάτω ηχογραφήσεις:
==Με τον [[Θάνος Κουρμέντελος|Θάνο Κουρμέντελο]]==
Μια τσαχπίνα παχουλή κι αφράτη,  
Μια τσαχπίνα παχουλή κι αφράτη,  
με νάζια και με μαργιολιές γεμάτη,  
με νάζια και με μαργιολιές γεμάτη,  
ρίχνει φλόγα η ματιά της,  
ρίχνει φλόγα η ματιά της,  
καίει όποιον θα δει να της μιλεί μπροστά της.
καίει όποιον θα δει να της μιλεί μπροστά της.


Ετσι και μένα με έχει κάψει,  
Ετσι και μένα με έχει κάψει,  
μεσ’ στην καρδιά μου πια και δε ποθώ,  
μεσ’ στην καρδιά μου πια και δε ποθώ,  
έλα τσαχπίνα, στην αγκαλιά μου,  
έλα τσαχπίνα, στην αγκαλιά μου,  
να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.
να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.


Μέσα στην καρδιά μ’έχω κρυμένα  
Μέσα στην καρδιά μ’έχω κρυμένα  
τα δυο ματάκια σου ζωγραφισμένα  
τα δυο ματάκια σου ζωγραφισμένα  
και τ’αφρόπλαστο σου σώμα,  
και τ’αφρόπλαστο σου σώμα,  
αχ, δε μπορώ να το ξεχάσω πια ακόμα.
αχ, δε μπορώ να το ξεχάσω πια ακόμα.


Δεν ξεύρω τώρα το τι θα γίνω,  
Δεν ξεύρω τώρα το τι θα γίνω,  
χωρίς εσέ να ζήσω δε μπορώ,  
χωρίς εσέ να ζήσω δε μπορώ,  
έλα τσαχπίνα στην αγκαλιά μου,  
έλα τσαχπίνα στην αγκαλιά μου,  
να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.
να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.
==Με τον [[Αντώνη Διαμαντίδη (Νταλγκά)|Αντώνη Διαμαντίδη (Νταλγκά)]]==
{{μη διαθέσιμη ηχογράφηση}}
[[κατηγορία: συνθέσεις του Κώστα Σκαρβέλη]]
[[κατηγορία: στιχουργήματα του Κώστα Σκαρβέλη]]

Αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970

Μια τσαχπίνα παχουλή κι αφράτη, με νάζια και με μαργιολιές γεμάτη, ρίχνει φλόγα η ματιά της, καίει όποιον θα δει να της μιλεί μπροστά της.

Ετσι και μένα με έχει κάψει, μεσ’ στην καρδιά μου πια και δε ποθώ, έλα τσαχπίνα, στην αγκαλιά μου, να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.

Μέσα στην καρδιά μ’έχω κρυμένα τα δυο ματάκια σου ζωγραφισμένα και τ’αφρόπλαστο σου σώμα, αχ, δε μπορώ να το ξεχάσω πια ακόμα.

Δεν ξεύρω τώρα το τι θα γίνω, χωρίς εσέ να ζήσω δε μπορώ, έλα τσαχπίνα στην αγκαλιά μου, να ιδείς πως πάσχω και για σένα πως πονώ.