Ο κουμπάρος ο Τσιτσάνης

Τώρα που η καρδιά μου καίει, για σένα σαν καμίνι, τώρα που η τρελή μου αγάπη με τίποτα δε σβήνει, έλα να με κάνεις άντρα πια δικό σου, τώρα που σε θέλω, να βάλουμε στεφάνι κι άμα θες ακόμα, κάνουμε κουμπάρο με όνομα μεγάλο, τον Βασίλη τον Τσιτσάνη, πες μου το ναι λοιπόν κι αγάπαμε κι εσύ.

Αύριο ποιός ξέρει, ίσως ν’αλλάξουν τα μυαλά μου, να βρεθεί μια άλλη και να σβήσει τη φωτιά μου, έλα να με κάνεις άντρα πια δικό σου, τώρα που σε θέλω, να βάλουμε στεφάνι κι άμα θες ακόμα, κάνουμε κουμπάρο με όνομα μεγάλο, τον Βασίλη τον Τσιτσάνη, πες μου το ναι λοιπόν κι αγάπαμε κι εσύ.

Τώρα που μαζί σου είμαι τρελά ερωτευμένος κι απ’ την αγκαλιά σου φεύγω σαν να ‘μαι μαγεμένος, έλα να με κάνεις άντρα πια δικό σου, τώρα που σε θέλω, να βάλουμε στεφάνι κι άμα θες ακόμα, κάνουμε κουμπάρο με όνομα μεγάλο, τον Βασίλη τον Τσιτσάνη, πες μου το ναι λοιπόν κι αγάπαμε κι εσύ.