Μάνα μου εσύ τα φταις

Μάνα μου, μανούλα μου, με πονεί η καρδούλα μου και πως θα γιάνω, δέκα μέρες παντρεμένη κι είμαι πάλι χωρισμένη κι είμαι πάλι χωρισμένη, όσους άντρες, καλέ μου κι αν επήρα, πάλι ξαναείμαι χήρα, όσους άντρες, καλέ μου κι αν επήρα, πάλι ξαναείμαι χήρα.

Μάνα μου, εσύ τα ‘φταις, που μ’έμπλεξες με προξενιές, γι αυτό χωρίζω, θέλω άντρα που να τα ‘χει και να τον εβρώ μονάχη και να τον εβρώ μονάχη, να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος, σαν και μένανε και κείνος, να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος, σαν και μένανε και κείνος.

Αραγε ποιός να ‘ναι αυτός ο καινούριος ο γαμπρός, που θ’αγαπήσω, όποιος άντρας θα με πάρει, θα ‘χει τύχη, θα ‘χει χάρη, θα ‘χει τύχη, θα ‘χει χάρη, μάνα μου, καλέ δε θα προφταίνει χάδια και φιλιά να παίρνει, μάνα μου, καλέ δε θα προφταίνει χάδια και φιλιά να παίρνει.

Θέλω άντρα που να τα ‘χει και να τον εβρώ μονάχη και να τον εβρώ μονάχη, να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος, σαν και μένανε και κείνος, να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος, σαν και μένανε και κείνος.