|
|
| Γραμμή 1: |
Γραμμή 1: |
| Στην ταβέρνα το βράδυ ένας νιός
| | #REDIRECT [[Ε ρε ντουνιά προδότη]] |
| τραγουδάει και κλαίει ο φτωχός,
| |
| στο ποτήρι του στάλα δεν αφήνει,
| |
| αχ, τι μεράκι να έχει κι όλο πίνει.
| |
| | |
| Ο παλιόκοσμος όλος τον γελά,
| |
| τον πειράζουν μα ΄κείνος δε μίλα
| |
| και θλιμένος λέει στον ταβερνιάρη,
| |
| αχ, πιάσ’ ακόμα Μήτσ’ απο το γιοματάρι.
| |
| | |
| Μα ένα βράδυ που θύμωσε ο νιός,
| |
| το ποτήρι του σπάζει σαν τρελός
| |
| και φωνάζει, ε ρε ντουνιά προδότη,
| |
| αχ, δε λυπάσαι την όμορφη τη νιότη.
| |
| | |
| Γιατί πίνω και κλαίγω και γελώ,
| |
| με νομίζουνε όλοι για τρελό,
| |
| μα κανείς δε ρωτά το γιατί πίνω,
| |
| αχ, στη φτωχή μου καρδιά τι πίκρες δίνω.
| |
| | |
| Στο χωριό μου παντρεύτηκα κι εγώ,
| |
| μα δεν πρόφτασα γυναίκα να χαρώ,
| |
| οι εχθροί μου με βάλανε στα λόγια
| |
| και μια νύχτα τη σκότωσα τη δόλια.
| |
| | |
| Τίποτ’ άλλο δεν έχω να σας ‘πω,
| |
| αυτό είναι το μαύρο μυστικό
| |
| και γυρεύω τα μάτια μου πριν κλείσω,
| |
| με κρασάκι τη φλόγα μου να σβήσω.
| |