Νύχτα χωρίς ξημέρωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από στίχοι
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
(Νέα σελίδα: Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ, για μια γυναίκα π’αγαπώ κι ο πόνος με σπαράζει, που να ‘ναι τώρα που γυ...)
 
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(3 ενδιάμεσες εκδόσεις από ένα χρήστη δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ,  
Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ, για μια γυναίκα π’ αγαπώ
για μια γυναίκα π’αγαπώ
κι ο πόνος με σπαράζει,
που να ‘ναι τώρα που γυρνά,
τα χάδια της σε ποιόν κερνά,
ποιός να την αγκαλιάζει.


Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
κι ο πόνος με σπαράζει, που να ‘ναι τώρα, που γυρνά,  
τα στήθια μου πληγώνεις,  
εκείνη συλλογίζομαι
και συ δε ξημερώνεις.


Γυναίκα δίχως αίσθημα
τα χάδια της σε ποιόν κερνά, ποιος να την αγκαλιάζει.
ήταν μεγάλο έγκλημα,
αυτό που μου ‘χεις κάνει,
μα ‘γώ δε σε τιμώρησα
κι αν ήταν άλλος φόνισσα,  
θα είχες πια πεθάνει.


Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
τα στήθια μου πληγώνεις,
εκείνη συλλογίζομαι
και συ δε ξημερώνεις.


Μετ’απο τέτοια προσβολή
R: Νύχτα χωρίς ξημέρωμα τα στήθια μου πληγώνεις,  
άλλη γυναίκα στη ζωή
δε θέλω ν’αγαπήσω,  
εδώ σ’αυτήν την ερημιά
με τον καημό μου συντροφιά
μονάχος μου θα ζήσω.


Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
εκείνη συλλογίζομαι και ‘σύ δε ξημερώνεις.
τα στήθια μου πληγώνεις,  
 
εκείνη συλλογίζομαι
 
και συ δε ξημερώνεις.
Γυναίκα δίχως αίσθημα, ήταν μεγάλο έγκλημα,
 
αυτό που μου ‘χεις κάνει, μα ‘γώ δε σε τιμώρησα
 
κι αν ήταν άλλος φόνισσα, θα είχες πια πεθάνει.
 
R
 
 
Μετ’ απο τέτοια προσβολή άλλη γυναίκα στη ζωή,
 
δε θέλω ν’αγαπήσω, εδώ σ’ αυτήν την ερημιά,
 
με τον καημό μου συντροφιά, μονάχος μου θα ζήσω.
 
R
 
 
 
 
[[Κατηγορία:συνθέσεις του Βασίλη Τσιτσάνη]]
[[Κατηγορία:στιχουργήματα του Γεράσιμου Τσάκαλου]]

Τελευταία αναθεώρηση της 07:10, 4 Ιουνίου 2016

Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ, για μια γυναίκα π’ αγαπώ

κι ο πόνος με σπαράζει, που να ‘ναι τώρα, που γυρνά,

τα χάδια της σε ποιόν κερνά, ποιος να την αγκαλιάζει.


R: Νύχτα χωρίς ξημέρωμα τα στήθια μου πληγώνεις,

εκείνη συλλογίζομαι και ‘σύ δε ξημερώνεις.


Γυναίκα δίχως αίσθημα, ήταν μεγάλο έγκλημα,

αυτό που μου ‘χεις κάνει, μα ‘γώ δε σε τιμώρησα

κι αν ήταν άλλος φόνισσα, θα είχες πια πεθάνει.

R


Μετ’ απο τέτοια προσβολή άλλη γυναίκα στη ζωή,

δε θέλω ν’αγαπήσω, εδώ σ’ αυτήν την ερημιά,

με τον καημό μου συντροφιά, μονάχος μου θα ζήσω.

R