Προσφυγοπούλα (του Τούντα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
fakk (συζήτηση) (Νέα σελίδα: Μη μου ραγίζεις την καρδιά με το παράπονο σου, μη, φως μου, γιατί πονώ, στον πόνον το δικό σου, φλόγ...) |
fakk (συζήτηση) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Μη μου ραγίζεις την καρδιά με το παράπονο σου, | Μη μου ραγίζεις την καρδιά με το παράπονο σου, | ||
μη, φως μου, γιατί πονώ, στον πόνον το δικό σου, | μη, φως μου, γιατί πονώ, στον πόνον το δικό σου, | ||
φλόγα μ’ανάβεις στην καρδιά με τη γλυκιά λαλιά σου, | φλόγα μ’ανάβεις στην καρδιά με τη γλυκιά λαλιά σου, | ||
προσφυγοπούλα μου μικρή, σαν λες τα βασανά σου. | προσφυγοπούλα μου μικρή, σαν λες τα βασανά σου. | ||
Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά | Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά | ||
και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά, | και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά, | ||
στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά | στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά | ||
και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά. | και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά. | ||
Πάψε μην κλαις, αγάπη μου, μην κλαις και θα ‘ρθει η ώρα, | Πάψε μην κλαις, αγάπη μου, μην κλαις και θα ‘ρθει η ώρα, | ||
πάλι να πάμε με χαρά στην έμορφη μας χώρα, | πάλι να πάμε με χαρά στην έμορφη μας χώρα, | ||
τότε, πουλί μου, εγώ και ‘συ θα ζούμε ενωμένα, | τότε, πουλί μου, εγώ και ‘συ θα ζούμε ενωμένα, | ||
μεσ’ στα φιλιά θα ξεχαστούν όλα τα περασμένα. | μεσ’ στα φιλιά θα ξεχαστούν όλα τα περασμένα. | ||
Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά | Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά | ||
και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά, | και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά, | ||
στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά | στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά | ||
και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά. | και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά. | ||
[[κατηγορία:συνθέσεις του Παναγιώτη Τούντα]] | |||
[[κατηγορία:στιχουργήματα του Παναγιώτη Τούντα]] | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 00:00, 1 Ιανουαρίου 1970
Μη μου ραγίζεις την καρδιά με το παράπονο σου,
μη, φως μου, γιατί πονώ, στον πόνον το δικό σου,
φλόγα μ’ανάβεις στην καρδιά με τη γλυκιά λαλιά σου,
προσφυγοπούλα μου μικρή, σαν λες τα βασανά σου.
Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά
και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά,
στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά
και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά.
Πάψε μην κλαις, αγάπη μου, μην κλαις και θα ‘ρθει η ώρα,
πάλι να πάμε με χαρά στην έμορφη μας χώρα,
τότε, πουλί μου, εγώ και ‘συ θα ζούμε ενωμένα,
μεσ’ στα φιλιά θα ξεχαστούν όλα τα περασμένα.
Γέλα, προσφυγοπούλα, ξέχνα τη συμφορά
και στα παλιά λημέρια θα πάμε μια φορά,
στην έμορφη μας Σμύρνη, στον κήπο με πουλιά
και ‘κεί γλυκιά μ’αγάπη, θα ζούμε με φιλιά.