Παραστρατημένη

Αργά σε βρίσκω μόνη, κάθε βράδυ,

να κρυφοκλαίς, στου δρόμου τη γωνιά

κορίτσι δεκαοχτώ χρονών, ρημάδι,

δυστυχισμένο θύμα του ντουνιά.

Γιατί να είσαι παραστρατημένη

και να σε δέρνει η μοίρα σου σκληρά,

σαν το καράβι δίχως τιμονιέρη,

σαν το πουλάκι δίχως τα φτερά.

Σαν θα σκεφτείς καλά, το πως τραβιέσαι,

θα βγεις μετανιωμένη στη ζωή,

θα κλαις και στα χαμένα θα χτυπιέσαι,

της νιότης σαν περάσει η ορμή.