Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,

να βγουν ψευτιές και παραμύθια

και κάθε δίκιο μας και πάλι να μας πνίξουνε

και σαν αποπαίδια στην άκρη να μας ρίξουνε.

Μα δεν το βάλαμε μαράζι

κι είπαμε πάλι δεν πειράζει

και σαν λιοντάρια εμείς εξαναπολεμήσαμε

κι από επαίνους το στομάχι μας γεμίσαμε.

Μα σε κανένανε κακία δεν κρατάμε

και στην Ελλάδα μας με κέφι τραγουδάμε:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

κι όσο μπορείς κρατήσου

και στα παλιά παπούτσια σου

γράψε όσα λεν οι εχθροί σου.

Κι αν μας φέρνονται με μπαμπεσιά,

σαν μας τη σκαν στη μοιρασιά,

κάνε κουράγιο Ελλάδα μου,

να μη μας αρρωστήσεις,

γιατί το θέλει κι ο Θεός,

να ζήσεις και θα ζήσεις.

Κι όπως το ένδοξο σαράντα

θα μείνει αθάνατο για πάντα,

έτσι οι Γράμμοι και τα Βίτσια δε θα σβήσουνε

και πάντα αγέραστα στη μνήμη μας θα ζήσουνε.

Κι εχθροί καινούργιοι κι αν μας χτυπάνε

κι αν τα παιδιά μας μας αρπάνε

κι αν το ψωμάκι μας και πάλι ζητιανεύουμε

και δανεικά απ’ τους μεγάλους πάλι γυρεύουμε

κι αν στην πατρίδα μας σηκώνουν μαύρα νέφη,

εμείς και πάλι τραγουδάμε όλο κέφι:

Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

κι όσο μπορείς κρατήσου

και στα παλιά παπούτσια σου

γράψε όσα λεν οι εχθροί σου.

Κι αν μας φέρνονται με μπαμπεσιά,

σαν μας τη σκαν στη μοιρασιά,

κάνε κουράγιο Ελλάδα μου

να μη μας αρρωστήσεις,

γιατί το θέλει κι ο Θεός,

να ζήσεις και θα ζήσεις.