Η μόνη μου παρηγοριά

Στίχοι

Η μόνη μου παρηγοριά

στα πεύκα της Πεντέλης

είν’ ο γιατρός που με κοιτά, αμάν αμάν,

μάνα μου μη σε μέλει.

Μάνα μου βήχας μ’ έπιασε,

αίμα βγάζει το στόμα,

πότε, Θεέ, το σώμα μου, αμάν αμάν,

θ’ αναπαυτεί στο χώμα.

Γιατί γινάτι το ‘βαλες,

φθίση, να με πεθάνεις,

τη δύστυχη μανούλα μου, αμάν αμάν,

σκληρά να την πικράνεις.

Μάνα μου μην πικραίνεσαι,

τώρα αποφάσισέ το

και μια φορά το μνήμα μου, αμάν αμάν,

έλα και δρόσισέ το.