Η Θεσσαλονικιά (Ασίκης)

Πως μου πήρες τα μυαλά μου, Θεσσαλονικιά

κι από Συριανό λουκούμι είσαι πιο γλυκιά,

[όταν βάζεις τα στολίδια μοιάζεις Κόντισσα,

γι’ αυτό μου κρατάς και πόζα παλιομόρτισσα.]]

Σ’ είχα πάρει κατά πόδι ένα βράδυ

και σε είδα να πηγαίνεις στο Βαρδάρη,

[κάθισες με κάτι μάγκες και μεθούσες,

έσπαγες τα ποτηράκια και γλεντούσες.]]

Και στην τρίχα σου ‘παιζε το μπουζουκάκι

πάν’ στο νύχι χόρευες το ζεϊμπεκάκι

[κι εγώ σε καμάρωνα με το φεγγάρι,

άλλος από μένανε δε θα σε πάρει.]]

Πως με έμπλεξες εμένα, αχ, εσύ κακιά,

που ‘σαι νάζια κι όλο κόλπα, Θεσσαλονικιά,

[σαν αρχίσεις να σουρώνεις, είσαι πιο γλυκιά,

γι’ αυτό/έτσι θέλω να σε πάρω, κούκλα μου γλυκιά.]]