Δολοφόνισσα (Φραντζεσκοπούλου)

Χωρίς καρδιά δεν πίστευα, χωρίς καρδιά για να ‘σαι,

σαν το κεράκι μ’ έλιωσες, κακούργα, μ’ έκαψες, δε λυπάσαι.

Γιατί με τόση απονιά, μου φαρμακώνεις την καρδιά,

μου παίρνεις την ψυχή μου.

[Αχ, δολοφόνισσα κακιά, τα ντέρτια όλα του ντουνιά

τα δίνεις στο κορμί μου.]]

Κάθε φορά που θα σε ιδώ, θέλω να σε ρωτήσω,

δεν θα μ’ αφήσεις μια στιγμή, τον δόλιο δίχως καημό να ζήσω.

Μα εσύ, κακούργα, δεν μπορείς, κάποιο φαρμάκι θε να βρεις

για να με φαρμακώσεις.

[Αχ, δολοφόνισσα κακιά, με δόλο και με απονιά

στον Χάρο να με δώσεις.]]